Zelf vind ik mij enorm zelfstandig. Dat blijkt bijvoorbeeld uit het feit dat ik bij niemand in het krijt sta. Ik reisde de wereld over, alleen, en ik neem de verantwoordelijkheid voor wat ik doe, ja, zelfs voor wat ik denk! Terwijl ik vaak dingen denk waar ik helemaal niet achter kan staan. Als het even kan verzin ik werkzaamheden voor mijzelf waar een ander ook nog iets aan heeft. Heel zelfstandig dus, zij het niet op ieder gebied.

Zodra het over materie gaat verander ik in een hulpeloos wezen met twee linkerhanden. Vooral wanneer het materie betreft met een stekker eraan. Of met een motor erin. Of beide. Zoiets merk ik bijna nooit. Het komt pas aan de orde wanneer een ding het niet meer doet.

Mijn vaste strategie is dan in de eerste instantie die van de struisvogel. Ik haal de stekker eruit, ga iets anders doen en vergeet het hele ding. Na verloop van tijd, en dat kan rustig een dag of wat later zijn, steek ik de stekker weer in het stopcontact en verwacht dan dat het ding zichzelf in de tussentijd gemaakt heeft. Soms is dat niet zo. Dan dringt het langzaam tot me door dat er Iets Moet Gebeuren.

Stap 2 is de telefoon pakken en heel hard :”Hulpeloos!!” roepen tegen degene die aan de andere kant van de lijn de telefoon oppakt. Deze strategie heb ik van mijn moeder, die er doorgaans veel succes mee heeft. Maar zij gelooft er dan ook in. Ik slaag veel minder goed in het dusdanig warrig uitleggen dat de ander meteen in een voertuig stapt om mij te komen redden.

Stap 2 leidt meestal wel tot een telefonisch consult. Mijn vrienden vragen dan zoiets als :”Komt er water uit de kraan?” “Dat wéét ik niet, hoor ik mezelf dan jammeren. Tegen de tijd dat ik me begin te realiseren dat stap 2 kan leiden tot  verlies van gevoel voor eigenwaarde ging ik tot nu toe steevast over tot stap 3.

Stap 3 is het hele ding wegflikkeren en een nieuwe kopen. Eentje die het wel doet. Maar hee, het is 2014, en crisis, en dit keer gaat het over de wasmachine. Da’s een duur ding. Zo komt het dat ik deze week voor het eerst overging tot het zetten van een nieuwe, vierde stap : Probleem aanpakken.

Gereedschap! Nadenken! Openschroeven, dweilen, onthouden wat ik in welke volgorde demonteer, alle dingetjes bewaren, niks overhouden bij het terugschroeven. En victorie!! Hij doet het weer. Centrifugeren, wassen, spoelen, alles.

Hij maakt alleen een nieuw geluid wat hij eerst niet maakte, maar daar zit ik niet mee. Ik begin gewoon weer bij stap 1 als het nodig is.